Παύλος Σιδηρόπουλος-Μη μου μιλάς για τίποτα..

μεσ'τα ερείπια του καιρού ζωή πάω να χτίσω...

Οδηγίες προς ναυτιλομένους..

Βάλτε μυαλό  εσείς οι κρατούντες την εξουσία πρίν χάσουμε και το στριγκάκι και το περιεχόμενο βεβαίως βεβαίως...(Το  θέμα είναι που να βρείτε το μυαλό)..Γιωργάκης,Αντωνάκης παίζουν με τα κουβαδάκια τους..τα παιδάκια του ακροδεξιού ΛΑΟΣ απολαμβάνουν το απρόσμενο δώρο και παίζουν παιχνίδια εξουσίας,δεν το έχουν και σε τίποτα να πούν φεύγουμε αν δεν ανοίξετε πάλι τα ξερονήσια,άκου τώρα ο Μπουμπούκος υφυπουργός και μη χειρότερα τι άλλο θα δούμε ακόμη...Ααααα..!!!! ξέχασα και τον θείο Λουκά τον πρωθυπουργάκο μας με το παρελθόν του να μην εγγυάται το μέλλον του.
Ολος αυτός ο θίασος ο οποίος καμμία νομιμότητα δεν φέρει αφού δεν είναι εκλεγμένος,απλά διορισμένος απο την γιαγιά Μέρκελ,όλο αυτό το σκυλολόι λοιπόν χλωμό το βλέπω να σώσει την Ελλάδα,κι επειδή η Ελλάδα μας ακόμη και στα κάτω της είναι μαγαζί γωνία και πουλάει,βλέπε ορυκτό πλούτο,γεωπολιτική θέση,γεωστρατηγική θέση,διαθέτει μεγάλη ποικιλία εναλλακτικών πηγών ενέργειας,έχουμε κι εκείνο το θεματάκι καυτή πατάτα ΑΟΖ λέγεται,δεν πιστεύω λοιπόν να κάνετε καμμία βλακεία και τα ξεπουλήσετε.Οπως βλέπετε και στην φωτό υπάρχουν πολλά μαχαιροπήρουνα,άρα και πολλοί μνηστήρες,το πιάσατε το υπονοούμενο θαρώ,διότι μετά τον λόγο θα τον έχει ο λαός,και με άγριες διαθέσεις μάλιστα,προσωπικά δεν είμαι διατεθιμένος να χάσω ούτε το στριγκάκι,ούτε και το περιεχόμενο του...

                                                                                              ΝΟΣΤΟΣ.

Kατερίνα Γώγου-Θα 'ρθει καιρός...

Θαρθεί καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ' η ελπίδα
άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά 'μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.

Ρίξτε Μολότωφ στις Καρδιές-Ελένη Α. Παπαδοπούλου

Αυτή η «Ελλάδα» που σαπίζει στους καναπέδες με το βλέμμα νεκρό,
καρφωμένο στο σίριαλ ενός άδοξου, έφηβου θανάτου,

δεν είναι η Ελλάδα μου.

Η δική μου Ελλάδα αγροικιέται ανέπαφη
στις οπλές των τελευταίων άγριων αλόγων της…
Στο λάλον ύδωρ που παγώνει τα χείλια ψηλά στα άχτιστα κορφοβούνια της…
Στην τραχιά στρωμνή του γεροτσόπανου
που αρρωσταίνει στην πόλη κι αντρειεύει στα πουρνάρια…

Αυτοί οι «Έλληνες» οι πλαδαροί-ατσαλάκωτοι
της βουλής, της βολής, της κονόμας, της χρεωμένης κουρσάρας,
της κινητής παρλαπίπας και των μιζαδόρικων greeklish…
δεν είναι οι δικοί μου Έλληνες!

Οι δικοί μου Έλληνες στήνουν καρτέρια και δόκανα στα λαμόγια,
έχουν αλύγιστη την κούτρα, τη γλώσσα τους στεγνή,
ξεχειλίζουν από έντιμα πάθη, έντιμα λάθη και καθαρόαιμους έρωτες…

Αυτές οι «Ελληνίδες», οι εκδικητικές καριερίστες,
οι γυαλιστερές καρναβάλες με το άψυχο βλέμμα, το ψύχος στα δάχτυλα,
την κερδοσκοπία στο δέρμα και τα σύμβολα του μίσους κρεμασμένα στο κορμί τους…
δεν είναι οι δικές μου Ελληνίδες.

Οι δικές μου Ελληνίδες, σιωπούν αφτιασίδωτες, αγαπούν μέχρι θανάτου,
τρέφουν ελεύθερα παιδιά, πλάθουν γενναίες ψυχές και ψωμιά μυρωδάτα,
είναι γλυκιές και αιχμηρές σαν το άγριο μέλι και το αγκαθωτό φραγκόσυκο.

Αυτά τα Ελληνόπουλα, τα γεννημένα στα ναρκοπέδια των εμπόρων,
με το χαμένο «στο διάστημα αμαρτωλών γονέων» βλέμμα τους…

Αυτά τα Ελληνόπουλα με τα πρόωρα δηλητήρια στο αίμα και το πνεύμα τους,
με την ευνουχισμένη αθωότητα και τα θρυμματισμένα όνειρα,
με το τσιμέντο της οθόνης στο μυαλό τους… δεν είναι τα δικά μου Ελληνόπουλα.

Τα δικά μου Ελληνόπουλα αλητεύουν στις άγριες αλάνες των παππούδων τους,
πίνουν γάλα απ’ το μαστάρι της κατσίκας, κυλιούνται ολημερίς στα χώματα
με ξύλινα σπαθιά, με σφεντόνες, με πληγές και γδαρσίματα στα γόνατα,
με χαρακιές στα καταπόρφυρα μαγουλάκια τους…

Tα δικά μου Ελληνόπουλα σαρώνουν τα άγρια βατόμουρα, ρουφάνε το ταπεινό λαδόψωμο,
σμιλεύονται με του Οδυσσέα τις πονηριές και του Αχιλλέα τις αντρειές
στα ποτισμένα από σπιτίσιο τσίπουρο γόνατα των γερόντων…

Ξέρω…

Και η Ελλάδα που ζω, και η άλλη που ονειρεύομαι είναι ολότελα δικές μου…

Επιτρέψτε μου να επιλέξω συνειδητά το όνειρο και να το κάνω εμμονή μου!

Γιατί η Ελλάδα της κουκούλας, της ρεμούλας και της αρπαχτής δεν αντέχεται άλλο…

Και… «όσοι ζωντανοί»…
πριν αφανιστεί του κότινου ο σπόρος,
πριν καταθέσει οριστικά ο Δίας τα αστροπελέκια του…,
και πριν οι medioσκώληκες καταστήσουν την Ήρα ερωμένη της Αφροδίτης,
τον Ηρακλή μας ερμαφρόδιτο και τον Λεωνίδα πράκτορα των Περσών…

ΡΙΞΤΕ ΜΟΛΟΤΩΦ ελληνικής λεβεντιάς, ελληνικής ανθρωπιάς και ελληνικής παιδείας
στις καρδιές των παιδιών που θα μας σώσουν…
------------------------------------------

Ελένη Α. Παπαδοπούλου
Από τη στήλη «ή του Πάθους ή του Βάθους», Έπαθλο, τ. 65 Δεκεμβρίου 2008

Φαιδρά διλήμματα...

Φαιδρά διλήμματα,από φαιδρούς ανθρώπους
Για το κυοφορούμενο δημοψήφισμα το οποίο απεδείχθει ανεμογκάστρι.
Λες και δεν είχαμε άλλα διλήμματα στην ζωή μας, ξύπνησε ένα πρωινό ο Γιωργάκης θα είχε δεί και κακό όνειρο και μας έβαλε και άλλο...Ευρώ η δραχμή,το οποίο μεταφράζεται σε η σώζουμε τις τράπεζες η την Ελλάδα..σε ελεύθερη μετάφραση φυσικά γιατί το να αποκωδικοποιείς διλήμματα είναι τελείως υποκειμενικο.
Καταφέραμε και κάναμε όλο τον πλανήτη μπάχαλο,οι μισοί σε υστερία και οι άλλοι μίσοι να έχουν μείνει άναυδοι..
Στις Κάννες φάγαμε το ''ξύλο" της αρκούδας και μετά ο Γιωργάκης τα γύρισε...πάει το δημοψήφισμα.
Στην επόμενη σκηνή μπαίνει ο Αντωνάκης ο οποίος την έχει δεί πρωθυπουργός,κι εγώ προσφάτως Μέγας Ναπολέων...ρίχνει το παραμύθι για μεταβατική κυβέρνηση και να ως εκ θαύματος τα χρηματιστήρια παίρνουν τα πάνω τους και οι σορτάκιδες τις μίζες τους..η συνέχεια γνωστή απο τις γνωστές οθόνες..
Συμπέρασμα...Φαιδροί πολιτικοί,φαιδρό πολιτικό σύστημα,φαιδρός και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας..κι ένας λαός στην γωνία..με αγωνία στα όρια νευρικής κρίσης..και η δεκάτη εβδόμη Νοέμβρη να είναι κόντα..θα βγάλετε και πάλι τους παρακρατικούς κουκουλοφόρους στους δρόμους για να σας δώσουν άλλοθι??
                                                                                   
                                                                                                                  ΝΟΣΤΟΣ